Historia mogłaby wydawać się prosta: ON i ONA szczęśliwie uwikłani w uczucie zwane miłością. Do tego Beyonce doradziła ‘If you like it then you shoulda put a ring on it‘ – po czym – ON posłuchał, a ONA się zgodziła.

Tak to było. Kontynuowaliśmy etap naszego związku na odległość i zaręczyny w końcu mogly położyć kres naszej rozłące. Nie mogłam jednak rzucić mojej pracy, spakować walizek i wrócić z Garethem do USA. Na drodze stanęła wiza. Co prawda, miałam wizę turystyczną, ale z prawnego punktu widzenia wylot na wizie turystycznej celem zamążpójścia to Visa Fraud. Nie ze mną więc takie numery. Na szczęscie, istnieje cały wachlarz wiz do USA i jedną z nich jest dedykowana WIZA NARZECZEŃSKA, o którą odpowiednio aplikowaliśmy. Ubieganie się o wizę narzeczeńską jest czasochłonne, finansowochłonne i nerwochłonne. Niestety, Stany Zjednoczone to przypadek kraju, do którego wiele osób próbuje dostać się nielegalnie. Jest to bez wątpienia jeden z powodów, dlaczego aplikacja o wizę narzeczeńską jest tak szczegółowo weryfikowana.

WIZA NARZECZEŃSKA DO USA (K-1) – wiza nieimigracyjna przyznawana na 90 dni od momentu przekroczenia granicy Stanów Zjednoczonych. Najważniejszym warunkiem, który trzeba spełnić, żeby nie musieć wracać samotnie do kraju to małżeństwo z ukochanym obywatelem USA, który o tę wizę aplikował właśnie w…. USA.

Etap USCIS – Urząd Imigracyjny

O ten rodzaj wizy nie można aplikować samodzielnie z Polski. Mój, wówczas, narzeczony musiał rozpocząć proces wysyłając obszerny pakiet dokumentów do tutejszego Urzędu Imigracyjnego – USCIS (U.S. Citizenship and Immigration Services). Lista dokumentów jest całkiem pokaźna, dlatego też wielu prawników oferuje pomoc w tym zakresie. My zdecydowaliśmy jednak, że poradzimy sobie sami i przeczucie nas nie myliło. W czasie trwania procedury nie otrzymaliśmy RFE, z którym boryka się niejedna para, (Request for Evidence – po wysłaniu pakietu, w momencie gdy brakuje konkretnego dokumentu, podpisu, czy opłaty – wysyłany jest list z prośbą o uzupełnienie, co też wydłuża proces). Aplikacja została więc zaakceptowana bezproblemowo.
Przeczytałam ‘Internety’ wzdłuż i wszerz i wiem, że historycznie proces przyznania wizy narzeczeńskiej zamykał się nawet w 4-5 miesiącach. Obecnie jest to jednak czas znacznie wydłużony. Nasz pakiet został wysłany w czerwcu 2017, a status approved (NOA2- Notice of Action 2) otrzymaliśmy ostatniego dnia grudnia 2017. Proces nie kończy się jednak na zaakceptowaniu dokumentacji przez USCIS.

NVC – National Visa Center

USCIC po zaakceptowaniu aplikacji, przesyła dokumenty do NVC i tam też oczekują one na nadanie nowego numeru sprawie. Po przydzieleniu takowego numeru, NVC wysyła pakiet do ambasady USA w Polsce. Podczas oczekiwania, można dzwonić do NVC i dowiadywać się o numer sprawy, gdyż potrzebujemy tego numeru, aby umówić wizytę u lekarza wskazanego przez ambasadę w Polsce celem dokonania badań niezbędnych do uzyskania wizy i późniejszego procesu imigracyjnego. Uzyskanie numeru i umówienie wizyty przed otrzymaniem listu z ambasady amerykańskiej, przyspieszy proces! W naszym przypadku dokumenty dotarły do Polski w ciągu miesiąca.

Dokumenty i Koszty – ETAP USA
Jeżeli przechodzisz przez podobny proces, może przyda Ci się lista dokumentów, które zawarliśmy w naszym pozytywnie rozpatrzonym pakiecie:

– formularz I-129F (Petition for Alien Fiance) – petycja o wizę narzeczeńską (koniecznie sprawdźcie aktualną wersję!)
– czek (opłata za aplikację)
– oświadczenie, że spotkaliśmy się w ciagu ostatnich 2 lat osobiście podpisana przez nas oboje
– historia naszego związku podpisana przez nas oboje (relationship background)
– oświadczenie, iż zobowiązuję się poślubić narzeczonego w ciągu 90 dni po przybyciu do USA (Intent to Marry Within 90 days)
– oświadczenie narzeczonego, że zobowiązuje się poślubić mnie w ciągu 90 dni po moim przybyciu do USA (Intent to Marry Within 90 days)
– formularze G325A (dla obu osób wypełnione oddzielnie)
– zdjęcie paszportowe (1x moje, 1x narzeczony)
– dowody spotkania w ciągu ostatnich 2 lat (karty pokładowe, zdjęcia z różnych momentów naszego związku i różnych miejsc)
– kopia aktu urodzenia narzeczonego (dowód obywatelstwa amerykańskiego)
– kopia wszystkich stron paszportu narzeczonego
– dowody trwania naszego związku (listy, zdjęcia z rodziną, zdjęcie pierścionka zaręczynowego, rachunek za pierścionek, pieczątki w paszporcie)
– formularz G-1145e
– pierwsza strona tzw. cover letter, czyli spis tego, co zawarte zostało w pakiecie
Koszt procesu po stronie USA to ‘jedynie’:
– opłata za aplikację I-129F: $535.00
– zdjęcia paszportowe dla nas obojga: PLN60.00

Etap po stronie amerykańskiej trwał prawie 7 miesięcy. Oprócz oficjalnej strony Urzędu Imigracyjnego (USCIS) dużą pomocą było forum (VISA JOURNEY), na które trafiliśmy całkiem przypadkiem. Dzięki wielu osobom, które przechodziły przez ten sam proces w tym samym czasie, mieliśmy szersze pojęcie o terminach i o tym jak wszystko wygląda w praktyce. Gdyby nie ta strona, pomyślałabym, że amerykańska Pani Krysia z Urzędu Imigracyjnego przypadkowo zalała kawusią i wrzuciła nasze dokumenty do niszczarki. Po zaręczynach myśleliśmy, że do USA wrócę po maksymalnie 4 miesiącach. Rzeczywistość okazała się jednak dłuuuuższa..

Jak udało nam się przetrwać? Możecie sięgnąć do wcześniejszego postu, w którym opisałam nasz związek na odległość (tutaj), a już niebawem dodam drugą część o wizie narzeczeńskiej – ETAP W POLSCE, czyli badania lekarskie, rozmowa z Konsulem i pozostałe koszty.
Macie jakieś pytania do tej części? Chętnie odpowiem w komentarzach! 🙂